Беларуская мова заўсёды была і застаецца адным з галоўных сімвалаў народнага руху за свабоду і справядлівасць. А вось злачыннаму рэжыму заўсёды было пляваць і на свабоду, і на справядлівасць гэтак жа, як і на беларускую мову. Таму мова — гэта тое, што мусіць нас аб'ядноўваць і ў той жа час адрозніваць ад прыхільнікаў дыктатара.
Хоць менавіта па-беларуску гучаць многія песні нашага супраціву («Пагоня», «Муры», «Не быць скотам») і галоўныя лозунгі («Жыве Беларусь!», «Верым! Можам! Пераможам!», «Мы разам, нас многа, за намі перамога!»), у паўсядзённым жыцці мовай карыстаюцца недастаткова шырока. Аднак самыя эфектыўныя сродкі пратэсту якраз тыя, якія ўплываюць на паўсядзённасць і фарміруюць яе. Толькі сам факт выкарыстання беларускай мовы ў публічных месцах — транспарце, крамах, на працы — можа паўплываць на свядомасць тысяч беларусаў не горш за любы іншы сродак агітацыі. Гэта дастаткова просты і цалкам бяспечны крок, але менавіта ён можа стаць той самай кропкай, ціск на якую прымусіць тырана сысці.
Да таго ж папулярызацыя беларускай мовы дапаможа нарэшце выправіць гэтае гістарычнае непаразуменне, калі народ амаль не ўмее размаўляць на мове тытульнай нацыі, а сёй-той лічыць яе мёртвай і непатрэбнай.